اما دانشمندان برجسته می دانستند که Cremaphor واکنش های آلرژیک خطرناکی در بیمار ایجاد می کند و بدون شک باید به دنبال راه دیگری برای دارورسانی پاکلی تاکسل می بودند. بنابراین دست به کار شدند و پس از هزاران ساعت کار در آزمایشگاه به این نتیجه رسیدند که فناوری نوظهور نانوذرات در ترکیب با آلبومین انسانی، سامانه ی دارورسانی کارآمدی خواهد بود که عوارض جانبی Cremaphor را ندارد.روش دسای و سون-شیونگ برای ترکیب مولکول های دارویی، فناوری nab یا “اتصال به نانوذرات آلبومین” بود.

علی رغم موفقیت این محصول در بهبود عملکرد درمانی پاکلی تاکسل در درمان سرطان سینه ، جامعه ی پزشکی این روش را تمسخر کرده و آن را شراب قدیمی در بطری جدید نامیدند اما دکتر دسای و همکارش با اعتماد بر تالش خود، بر جدید بودن دارو پافشاری کردند و سرانجام داروی جدید آن ها بعد از عبور از موانع مالی ، فناوری و نظارتی با عنوان آبراکسان“Abraxane ”تولید شد.

دکتر دسای در سال 2018 در مصاحبه ای عنوان کرد: ایده های خوب بسیاری وجود دارد و افراد باهوشی، که صاحب ایده های درخشان هستند! اما همانطور که ما تجربه کردیم ، موانع بسیاری وجود دارد که غالبا از نوع فناوری هستند. ما بر ایده ی خود پافشاری کردیم . البته اعتراف میکنم که بودجه، بخش عمده ای از آن بود. حرف من این است: اگر موانع غیر قابل عبور به نظر می رسند و در عین حال شما ایده ی خوبی دارید “باید” مقاومت و پافشاری کنید.لازم به ذکر است که تا به امروز از آبراکسان برای درمان بیش از 600000 نفر در سراسر جهان استفاده شده است و گاها از آن به عنوان استاندارد دارویی استفاده می شود.