مقدمه:
چگونگی حل مسائل سازمانی، خود مسئله ای است که مدیران سازمان ها به آن هر روز فکر می کنند؛ خرید تجهیزات، خرید لایسنس، تاسیس خط تولید مشترک یا همکاری مشترک در بازارهای فروش از روش های مرسومی است که مدیران از آن بهره می گیرند.
اما آنچیزی که مدیران بیشتر به آن نیاز دارند جمع بندی در انتخاب مسائل محوری است که باید روی آن متمرکز شوند و برای حل آن پاسخ های مناسب را پیدا کنند، است.
مجموعه ها و شرکت های داخلی کشور سرمایه، نیروی فنی و متخصص و تجهیزات خوبی دارند که تقریبا برای حل هر مسئله ای می توانند استفاده شوند ولی استفاده نامناسب و نا به جا از این ظرفیت هاست که باعث کاهش بهره وری شرکت ها می شود؛ توسعه خط محصولی که دوران بلوغ خود را طی کرده است و درحال کاهش فروش است مسئله ای فنی نیست که به دنبال راهکار فنی برای اصلاح این مدل تصمیمات باشیم، این مسائل کاملا مدیریتی است و به تصمیمات ذوابعاد و پیچیده ای نیاز دارد که مدیران ما برای این تصمیمات آموزش های کافی را ندیده اند و فرآیند کمک کننده یا تسهیلگری نیز در سازمان ها برای این تصمیمات برای آنها قرار نداده ایم.
طرح بسامد فناورانه صنایع ایران برای پاسخ به این خلا ساده اما راهبردی، پیشنهاد ایجاد شبکه واحد تحقیق و توسعه ای غیر متمرکز درون مجموعه ها و شرکت ها را می دهد که با نگاه مدیران ارشد فناوری بنگاهی آموزش دیده اند و با ظرفیت زیست بوم های تخصصی به مدیران مجموعه های خود کمک می کنند که تصمیمات هوشمندانه تر و مسئولانه تری بگیرند.

فرآیند کلان:
طرح بسامد فناورانه صنایع ایران با تمرکز بر توسعه فناورانه صنایع معتقد است اولین و ضروری ترین گام در جهش صنعتی، آمادگی زیرساخت جهش است.
دارا بودن سیستم حل مسئله ای که برای همه مسائل فناورانه و صنعتی سازمانی می تواند راهکار پیشنهاد بدهد یک تغییر بزرگ و اثرگذار است.
در طرح بسامد عملیاتی بودن، نتیجه زودهنگام و پایداری سیستم حل مسئله سه رکن طراحی بوده اند؛ بدین منظور گام های زیر را برای تحقق این طرح ضروری می دانیم؛
• شناسایی افراد مستعد
• آموزش و توانمندسازی مبتنی بر سبک نوین آموزش شخصی سازی شده و مربی محور
• ارائه تحلیل صنعت-بنگاه
• مواجه با بنگاه-مسئله